Pembaca Blog Ini...

Monday, July 20, 2015

Pesan

Bila time raya, rindu kat ayah membuak-buak. Hari lain pun rindu juga tp bila raya mcm ada satu rasa tak tau apa. Bila duduk diam teringat ayah. Tengok benda ni teringat ayah. Tengok benda tu teringat ayah.

Ayah tau aku ni kuat melalak. Cembeng. Senang menangis. Kalau ayah hantar balik asrama kena nangis dulu. Bila ayah hantar balik rumah sewa masa kerja Perak tu kena nangis dulu. Ayah dan mak memang takkan pelik kalau aku nangis. Diorang akan pelik kalau aku tak nangis.

Saat akhir aku jumpa ayah masa ayah masih bernyawa... Ayah di wad Hospital Serdang. Ayah masih kenal aku wpun masa tu dia tgh high dose ubat apa tah dadah nak kasi tahan sakit. Ayah senyum dan minta nak peluk aku dan cik abang. Ayah senyum lagi pastu cakap, "Meh peluk. Tak tau bila boleh peluk lagi..."

Masa tu, air mata aku dah bergenang dah. Tapi, aku tahan..... Aku tak expose diri depan ayah. Aku duk nyorok belakang cik abang. Untunglaaa ada suami besar. Boleh berlindung...

Ayah senyum lagi, "Jangan nangis. Syam (cik abg), kalau dia menangis, jangan bg dia nangis. Ayah tak ada apa-apa ni...." Oh, Tuhan!!! Masa tu aku dah menahan sedu sedan belakang cik abang.

Ada ramai org melawat ayah masa tu. Takkan aku nak meraung? Nak sedu sikit pun macam malu..

Tak lama lepas tu, ayah tertidur. Kitorg minta diri sbb nak balik Terengganu. Salam mak. Nangis sikit. Tapi, bila.sampai dlm.kereta... Air mata aku dah takleh sabar dah. Sedu sedan menjadi-jadi... Cik abang diam aje sbb dia tahu jenis aku ni kalau dipujuk time nangis akan bertambah kronik. Pujuk time tgh nangis, mmg takkan beri apa faedah.

Itu lah saja nak cerita...

Sebenarnya, ayah dah pergi 3 tahun. Tapi, aku ni tak pernah pi lawat kubur ayah. Aku mengelak mcm mcm alasan bila org ajak. Aku tak nak menangis depan orang. Depan kubur ayah. Biarlah aku nangis masa baca Yassin utk dia kat rumah aje. Biar aku layan rindu sorang-sorang. Aku yakin doa aku sebagai anaknya akan sampai walaupun aku tak duk depan kubur dia.

Biar masa yang ubat hati ini. Biar masa yang jadi penawarnya...

Ayah pesan, "Ayah tak nak duit kau. Ayah nak doa kau aje..."

Al-Fatihah.....
Semoga Allah merahmatimu, ayah!
Ammran bin Yunus
2 Disember 1958-12 September 2012

No comments: