Pembaca Blog Ini...

Wednesday, December 4, 2013

Kenangan Lama

Korang kenal suami korang kat mana? 

Haaaaaaaaaaaa... jawab!

Saya kat sekolah. hahaha

Saya sekolah kat Selangor sampai tingkatan 3. Lepas tu, tak sekolah sebab ada masalah. Saya bukan sekolah kerajaan tau. Saya sekolah swasta sebab masa tu ayah nak hantar sekolah swasta. So, lepas tingkatan 3, ada masalah sikit dengan sekolah. Eh? Ke saya yang ada masalah? ahahhaha.. Rasa macam tak serasi lah kat sekolah tu. Maka, ayah pun akurlah dengan kehendak saya nak tukar sekolah lain. 

Ayah tawarkan dua sekolah yang mungkin jadi pilihan saya. Ayah suh pilihlah. Sekolah A ke Sekolah B. Kedua-duanya sekolah swasta juga. Kenapa suka hantar sekolah swasta? Saya pun tak tahu. Hanya arwah ayah aje yang tahu. Banyak lagi nak tanya kat ayah. Tapi, tak sempat. Saya pernah tanya kenapa ayah letak nama saya Noraini. Ayah diam aje. tak de jawapan. hahaha

Ok, sekolah A tu di Kelantan. Sekolah B di Terengganu. Saya dengan mudah pilih sekolah B. Di Terengganu. Saya pun tak tahulah kenapa. Mungkin sebab kampung ayah dah kat Kelantan. Jadi, nak lah rasa duduk Terengganu pulak, kan? hahahah Padahal, bukan tak tau. Kemain jauh lah Terengganu tu dengan Selangior. 

Takpe.. ayah ikutkan aje. Saya pula tak membantah nak duduk kat rumah ke apa masa tu, Pasrah dan redho ajelah apa yang ayah bagi. Tengok! Solehah kan? Anak yang baik... Hahahaha.. Tak bantah. Ikut aje. Ayah pun senang hati. Hantar sekolah jauh2, hujung bulan datang melawat. Ye, ayah datang melawat kat sekolah B setiap bulan. Dengan rela. Jadi, saya tidak rasa kesepian atau tak pueh hati ke apa. Semuanya happy! Cuma, kalau datang angin mengada.. saya nangis ajelah. Mak ayah saya dah tak kesah. Saya memang kuat nangis. Apapun nak nangis. Tapi, saya bertabah aje...

Mak ayah mungkin tak sampai hati juga hantar saya jejauh. Tapi, saya rasa mak ayah nak bina jati diri saya supaya pandai berdikari. Mana-mana hidup pun boleh. Tapi, trade mark menangis tu takleh buang. Nangis lah.. Mak ayah buat dek aje. ahahha.. Kalau dipujuk makin menjadi lah, kan...

Mula tingkatan 4 saya duduk sekolah di Terengganu. Kat sekolah tu lah saya kenal cik abang. Masa tu, dia form 5 tapi dia masuk kelas tingkatan 4 sebab sebelum tu dia sekolah kat Kelantan. Kalau sekolah agama Kelantan kena masuk kelas peralihan setahun untuk belajar Bahasa Arab kot.. Gitu laaaa kot. 

Satu kelas, tapi dia tua lah sikit dari saya. Masa sekolah tu, ada lah mamat tu nak ngorat saya. Mamat tu form 6 kot. Jelita nau aku masa tuh sampai ada senior nak ngorat! kahakah.. Taklah.. Sebab masa tu kalau budak luar (KL laaa (konon)) mesti macam ala-ala hot gitu. Ye lah.. sekolah kat kampung. So, bila ada budak bandar mestilah ada nak tackel. (wakakakakakaka.. abang, jangan muntah baca statement ni walaupun ini adalah benar, kan?)

Oleh kerana cik abang masa tu satu kelas dengan saya, cik abanglah jadi orang tengah antara saya dengan mamat tu. Orang tengah yang kasi surat lah. Kirim salam lah. Ada sekali tu, cik abang cakap.. mamat tu kirim salam cium kat saya! Apekebodo! ahahahaha.. Kelakar je bila ingat balik. Saya takde laaa hingin sangat dengan mamat tu. Saya kan garang. (Garang tapi kuat nangis? kahkahakah). Muka psiko je kan. Saya bukan suka layan mamat-mamat tah mana-mana. Saya bukanlah gadis ayu yang ehek ehek ehek tu.. Saya buat dek aje. tak layaaaaann.. Ke jual mahal? Tah laaaa..

Saya jadi rapat dengan cik abang masa tu sebab dia orang tengah ajelah.. Last-last saya dapat tau mamat yang nak ngorat saya tu, playboy. hahahaha.. Gelak pulak! Kelakar je bila ingat balik. Mamat tu bukanlah ensem pun, tapi playboy.. Tapi, ada aku kesah? Tak heran... 

Lepas tau ke playboy an mamat tu, cik abang takde jadi orang tengah lagi sebab saya marah lah. Serabut lah aku nak hadap surat-surat cinta bodooooo dari playboy tu. Haaaa.. kan? Saya kan garang. Benda remeh temeh ni tak de mana nak layan. 

Tapi, dalam pada tu... Saya memang lah layan cik abang. Sebab sebelum ni pun selalu borak-borak. Alaaa.. zaman sekolah. Borak-borak dalam kelas tu biasa aaaa kan? 

Tetiba.. cik abang bagitau dia suka kat saya. Saya macam..... Aik? Pelik! Takkan lah kot.. Tapi, saya rasa ok juga lah cik abang dari mamat tu. Mamat tu dah la tak ensem. Gatai.. Pastu playboy... ahhahaha.. Sempat kutuk orang plak aku ni.

Saya pun ok ajelah. So, 11 Ogos 1999.. Kitorang macam couple. hahah.. Macam aje. Sebab saya jual mahal. Hahahahha. Eh, mestilah kena jual mahal. Takkan nak jadi perempuan murahan. Walaupun kawan, tapi... adalah bunga-bunga di taman sikit-sikit. Tak layan sangat dia. Ajak dating, saya tak mau. Ajak pi makan, sorry! Haaaaaaaaaaaa... saya fikir saya tak boleh bercinta lagi sebab saya sangat muda lah masa tu. Budak-budak lagi. Makan pakai semua bergantung dengan mak ayah. Tak payah nak mengeladi sangat. Masa tu, perkara utama dalam kepala saya ialah saya nak dapat result bagus SPM. Itu aje.

Tahun 2000, lepas SPM.. Saya balik Selangor. Saya menganggur je tunggu result. Cik abang kerja kat Ampang kot kalau tak silap. Still contact tapi... gitu-gitu laaaaa... Tak serius. Tapi, bila dia hantar kad ke surat ke guling-guling macam tenggiling jugaklah aku.. hahahah.. (malu)

Ada satu hari, cik abang datang rumah jumpa mak saya. Naik komuter, teksi, bas... ahahaha (ingat-ingat lupa ni).. Masa tu cik abang pakai seluar kelabu, baju kemeja petak-petak... ahahha.. Saya pakai baju kurung bunga-bunga oren dengan tudung krim. Hambek! Memori daun pisang betul! Sampai baju pakai masa tu pun ingat lagi..

Masa tu, makan kat rumah aje. Mak masak. Then, saya hantar dia pi bus stop dengan berjalan kaki. Hujan turun renyai-renyai masa tu.. Amboi.... mengenyam! ahahahaha.. Tunggu samapi bas datang ke teksi datang ek? Tak ingat.. Bila dia dah balik, mak aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! Rindunya aku kat dia! wahahaha..

Bersambung.....

No comments: